The best thing about memories, is making them ||Nikita

2 plaatsers

Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Valerie wo 25 jun 2014 - 8:30

Valerie snoof de scherpe, enigszins zilte lucht diep in, en grijnsde; Dauntless. Het was al geruime tijd geleden geweest dat ze haar oude factie bezocht had, maar het verlangen daarbij was niet minder geworden. Haar lichaam hunkerde ernaar om over de smalle paden boven de pit te rennen, zich te laten bevochtigen door enkele druppels van de chasm, haar hart na al die jaren weer overal in haar lichaam te voelen kloppen; haar hele lichaam tintelde. Ze vroeg zich af of het onbeleefd was de initiatie-ingang te nemen, die waarna ze altijd zo gretig was geweest. Hoewel ze verhalen had gehoord dat je jezelf tussen een paar gebouwen in het diepe in moest storten, had ze geen enkel idee waar die zou kunnen zijn. Dus, niet omdat het een kwestie van beleefdheid was, maar een van gebrek aan kennis, volgde ze een paar nauwe steegjes waarvan ze wist dat die haar naar de ingang van haar geliefde factie zouden leiden. Ze had gelijk gehad; een paar haastige en hunkerende passen verder zag ze eindelijk het gebouw waar ze als tiener door naar binnen was geslopen als ze het weer eens een nacht te laat had gemaakt met een paar van haar schoolvrienden. Een scheve grijns tekende haar gezicht.
Hoewel het jaren geleden was dat Valerie voor het laatst echte lichaamsbeweging had gehad, was haar conditie beter dan ze gedacht had, en daalde ze moeiteloos een stuk of vijf, zes trappen af. Vervolgens eindigde ze bij een grote, zwarte, stalen deur. Haar lichaam tintelend van nieuwsgierigheid, zette ze haar armspieren in werking en trok met kracht de deur naar zich toe. Krakend en piepend kwam het ongeoliede ding in werking. Een zucht van verlichting verliet haar lippen en ze fluisterde een woord dat ze op jongere leeftijd hier had opgedaan. Het was nog precies zoals ze zich herinnerde, alles. Vanaf hier had ze zicht op een paar verdiepingen, en het krioelde van de gepiercete en of getatoeëerde mensen, die er ondanks het feit dat ze zwart droegen behoorlijk excentriek uitzagen. Plotseling voelde ze zich erg wit te midden al deze zwartgekleeden.  Vervolgens haalde ze haar schouders op en liep onverschillig en zo aanpassend mogelijk het pad op. Hoewel ze vreemde blikken toegeworpen kreeg, liep ze stug door en genoot van de adrenaline die door haar lichaam gierde wanneer ze alleen nog maar hier wás. Plotseling hield ze abrupt halt. Er waren minder mensen op deze plek, en het spitsuur leek sowieso geminderd. Waarschijnlijk was iedereen op werk of school. Valerie glimlachte toen er verschillende herinneringen boven kwamen drijven. Hier was de plaats waar ze als veertienjarige haar eerste kus had gekregen. Een grijns speelde over haar lippen wanneer ze eraan terugdacht. Het was geweldig, zij en hij zouden er samen altijd tussenuit glippen, aan school of aan slaap ontsnappend, en het dak van het gebouw onveilig maken. Soms beklommen ze het treinspoor. Andere keren maakten ze het park onveilig door uit een hoge eik het water in te duiken. En op deze plaats, niet ver van de chasm vandaan -het geluid van woest stromend water vulde Valerie's oren-  had hij haar gekust. Ze schudde haar hoofd en lachte. Niet dat het langer dan twee weken duurde, maar toch, ze had te tijd van haar leven gehad. Plotseling voelde ze haar lichaam tintelen om op het geluid van het water af te gaan, wat ze dan ook deed.  
Ze had gelijk -het was net zo goed als ze zich kon herinneren. Ze snoof de zoute lucht diep in en nam het voor het diep in haar geheugen te prenten. Enkele verfrissende druppels belandde in haar gezicht toen ze zich verder dan een normaal persoon zou doen over de reling boog. Het gevoel wat haar overlaadde was geweldig euforisch. Ze kon zich herinneren, ze moest een jaar of twaalf zijn geweest, dat ze er hier met haar vrienden in geslaagd was een mini zip-line na te bouwen, die je een klein stukje over het water heen voerde. Je moest een heel eind springen om weer aan de overkant te komen, maar het voelde zo onoverwinnelijk. Ze glimlachte, dat waren nog eens tijden. Soms had ze spijt van dat ze deze factie verlaten had, maar ze wist dat het de beste keuze was geweest. Misschien was ze niet eens meer in leven als ze dat gedaan zou hebben. Of de mensen waarvan ze hield. Ze nam graag grote risico's, maar dit ging wel erg ver. Ze zette haar voeten weer op de grond en liep achteruit terug, zodat ze niets van het prachtige uitzicht hoefde te missen. Ze had alleen beter achter zich kunnen kijken, om te voorkomen dat ze hard tegen iemand aanbotste. Een snelle verontschuldiging schoot over haar lippen terwijl ze zich omdraaide.

||Nikita
Valerie
Valerie
Leider Candor

Aantal berichten : 258

Paspoort
Oorspronkelijke factie: [D]auntless
Gekozen factie: [C]andor
Partner: [T]here is no remedy for memory and your face is like a melody; it won't leave my head.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Nikita wo 25 jun 2014 - 11:08


Binnenkort vond de kiesceremonie plaats en, pietje precies dat ze was, wilde ze alles tip top in orde hebben. En veilig - wat naar de Dauntless normen betekende dat niemand de eerste dag dood zou gaan, maar dat al de rest toegelaten was.
Ze had Esther - waar ze tot kort mee samengewerkt had, voordat de voormalige leider van Dauntless per ongeluk in zijn been geschoten werd bij een oefening, waardoor ze hem - mede door zijn al oudere leeftijd, verzocht hadden de factie te verlaten. Tot iedereens ongenoegen had hij ervoor gekozen factieloos te worden in plaats van eerzaam te sterven.
Ergens kon Jay er wel inkomen, maar ze zou zoiets zelf nooit durven. Of neen, durven was niet het juiste woord, natuurlijk durfde ze het, ze wilde het niet. Ze had Esther dus gevraagd het net te controleren op stevigheid en om alles uitgangen te voorzien van bewaking. Iedereen die vanaf morgen niet door van daken te springen naar binnen zou gaan, zou langs de bewaking moeten - de goedgetrainde bewaking.
Ze had het liefst gehad dat het zo al de hele tijd was, maar de vorige leider had het nut niet ingezien om bewaking te zetten, onder het simpele argument dat als mensen gevaarlijk waren, hij er wel persoonlijk mee ging afhandelen.
Jay had daar duidelijk een andere mening over en, zo dacht ze, was er ook onmiddellijk meer werkgelegenheid binnen haar factie.
Zoals eerder gezegd was de bewaking nog niet overal geïnstalleerd - bijvoorbeeld aan de hoofdingang, maar ze hoopte dat dat vanaf morgen helemaal in orde zou zijn.
Ze was de gewoonte om beveiliging te plaatsen - of dat er geplaatst werd, nog steeds niet afgeleerd. Het liefst zou ze zelfs hebben dat er rondom alle smalle paadjes hekkens stonden, maar dat kon ze niet maken, uiteraard.

Jay knipperde lichtjes met haar ogen. Een wit figuur. Fijn, dat was dus de reden waarom ze bewaking wilde aan de hoofdingang, om zo'n mensen hier buiten te houden - of om de reden dat ze hier waren onmiddellijk te kennen, al waren dat weer typische Erudiete trekjes die ze nooit zou afleren.
Aangezien ze toch wilde weten wat mevrouw Oprechtheid hier kwam doen, besloot ze maar naar haar toe te gaan. Ze hield van de Kolk en het water dat erdoor stroomde: Het geluid en de geur verfristen de gedachtegang.
Dat was iets wat mevrouw Oprechtheid - wegens het gebrek aan kennis van haar naam noemde Nikita haar maar zo, zo te zien ook opviel, want ze bleef er maar staan en achteruit lopen. Dat laatste had Nikki niet zien aankomen, waardoor ze zo goed als tegen elkaar opbotsten.
Met een snelle verontschuldiging draaide ze zich om.
'Zoekt u iemand, mevrouw?' vroeg Nikki, wachtend op een antwoord.

[I've never seen such a lame post as this one. :'D]

Nikita
Nikita
Leider Dauntless

Aantal berichten : 128

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Erudite
Gekozen factie: Dauntless
Partner: There's no way love can take a place in my heart. Not with you in my life.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Valerie do 26 jun 2014 - 16:19

Het eerste dat ze hoorde toen ze zich omdraaide en zich had verontschuldigd, was; "Zoekt u iemand, mevrouw? Enkele seconden nam Valerie de tijd de persoon waar ze tegen op gebotst was in zich op te nemen. Het was een jong meisje, maar ze zag er niet uit alsof ze dat graag zou willen horen. Ze was langer dan Valerie en ook al was het centimeterwerk, in een reflex stak ze haar kin wat omhoog. Ze werd zich bewust van het feit dat het meisje haar een vraag gesteld had, en ze als antwoord alleen maar naar haar had staan staren. "Het spijt me," verontschuldigde ze zich snel. "Nee. Nee, ik zoek niemand. Ik ben alleen op zoek naar... wat nostalgie," Besloot ze met een glimlach. Ze wilde net haar hand uitsteken toen ze bedacht dat dat misschien iets te formeel was voor de factie waar ze zich momenteel in bevond. Om een ongemakkelijke, bevroren stilte te voorkomen, gooide haar haar over haar schouder en keek haar afwachtend aan.

||Oh my, het spijt me, haha ^
Aangepast btw x)
Valerie
Valerie
Leider Candor

Aantal berichten : 258

Paspoort
Oorspronkelijke factie: [D]auntless
Gekozen factie: [C]andor
Partner: [T]here is no remedy for memory and your face is like a melody; it won't leave my head.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Nikita ma 11 aug 2014 - 19:46


Jay rolde met haar ogen als toen ze zag dat de vrouw haar kin ietwat opstak. Net alsof lengte er iets toe deed, en als het er volgens haar iets toe deed, verbaasde het Jay dat ze er geen opmerking over maakte, zoals de Candor heel goed konden. Dan leek de persoon die recht voor haar stond zich te herinneren dat ze nog niet geantwoord had op de vraag. Dat was niets nieuws voor Nikita: Ze had in haar leven al zoveel mensen tegengekomen die vergaten dat ze een vraag had gesteld, maar toch voelde het vreemd aan. In Eruditie, haar factie van herkomst, antwoordde iedereen altijd direct op vragen, om hun intelligentie nog maar eens te bewijzen en als ze het niet wisten, zochten ze het op, om hun leergierigheid te bewijzen.
"Het spijt me," zei de vrouw op verontschuldigende toon. "Nee. Nee, ik zoek niemand. Ik ben alleen op zoek naar... wat nostalgie." Jay trok haar wenkbrauwen op. Wat nostalgie? Dat betekende dat ze hiervandaan kwam, dat ze vroeger tot Dauntless behoorde, voordat ze naar Candor overstapte.
Dan schoot haar te binnen wie voor haar stond. Valerie French, nieuwe leidster van Candor, net zoals ik de nieuwe leidster ben van Dauntless. Ze schraapte haar keel.
"Nou, mij maakt het zoveel niet uit dat je naar nostalgie komt zoeken, maar ik geloof dat de rest van de stad nogal voor "Faction Before Blood" is. Mij niet gelaten dat je hier rondloopt, maar doe het wat voorzichtig, alsjeblieft. Ik heb geen zin om in de problemen te komen omdàt je hier rondloopt."

[Sorry voor het lange wachten! Sorry, sorry en nog duizendmaal sorry! Ik heb het reusachtig druk gehad. Sorry!]

Nikita
Nikita
Leider Dauntless

Aantal berichten : 128

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Erudite
Gekozen factie: Dauntless
Partner: There's no way love can take a place in my heart. Not with you in my life.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Valerie vr 15 aug 2014 - 12:14

Na haar woorden trok het meisje sceptisch haar wenkbrauwen op. Misschien vroeg ze zich af waarom iemand een factie zou verlaten waar hij of zij zo gehecht aan was dat er nostalgie opgedaan moest worden. Dat vroeg Valerie zich ook wel eens af. Plotseling gleed een vorm van herkenning over het gezicht van de jonge vrouw, waarna ze direct zei; "Nou, mij maakt het zoveel niet uit dat je naar nostalgie komt zoeken, maar ik geloof dat de rest van de stad nogal voor "Faction Before Blood" is. Mij niet gelaten dat je hier rondloopt, maar doe het wat voorzichtig, alsjeblieft. Ik heb geen zin om in de problemen te komen omdàt je hier rondloopt." Een glimlach vormde zich om haar lippen, en voordat ze ook maar tijd had om na te denken, antwoordde haar Candorinstinct; "Het is geen zonde om je voormalige factie te bezoeken, mevrouw Hawks," -Ze glimlachte, natuurlijk had ze haar al herkend- "zeker niet als je hier eerlijk over bent. Daarbij snap ik niet goed wat u in de problemen kan brengen, als hoofd van deze factie?" Het einde van haar zin schoot een octaaf de hoogte in, alsof ze een vraag formuleerde aan een klein kind. Zij had dit moeten zijn. Zij had bij Dauntless moeten blijven en Leidster moeten worden. Zij, en niet een... een tíener. Het leek geen schending van het trouw zijn aan haar factie als ze tegen deze vrouw zou liegen. Maar toch deed ze geen moeite haar gezichtsuitdrukking, een vreemde mengeling tussen triomf en verontwaardiging, voor haar te verbergen.

||It's okay, my dear!
Sorry voor de kortheid. En voor Vals tergende jaloezie xD
Valerie
Valerie
Leider Candor

Aantal berichten : 258

Paspoort
Oorspronkelijke factie: [D]auntless
Gekozen factie: [C]andor
Partner: [T]here is no remedy for memory and your face is like a melody; it won't leave my head.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Nikita zo 17 aug 2014 - 16:58


Valerie French glimlachte. Die glimlach stond Jay niet aan. Het was een typische Candor-glimlach die je deed denken dat je dom was en dat beviel Jay helemaal niet. Het is geen zonde om je voormalige factie te bezoeken, mevrouw Hawks," begon de vrouw. Jay deed net haar mond open om daar iets op te zeggen, toen ze verder ging, zeker niet als je hier eerlijk over bent. Daarbij snap ik niet goed wat u in de problemen kan brengen, als hoofd van deze factie?" Jay nam diep adem. De reden waarom ze niet voor Candor gekozen had, was dit dus. Ze had het nooit op betweters gehad die de hele tijd praten gewoon om te praten. Dat was ook de reden waarom ze Eruditie verlaten had en de toon waarop de vrouw voor haar sprak, beviel haar helemaal niet. Het was alsof ze jaloers was. Jay schraapte haar keel.
"Ik heb geen verstand van uw factie, mevrouw French," begon ze, en ze probeerde haar ergernis te verbergen, "maar hier is men van mening dat je oude factie bezoeken factieverraad is. Je verkiest je familie en oude vrienden boven de factie waar je loyaliteit aan gezworen hebt op je zestiende," terwijl ze dat zij, voelde Jay de Erudiet weer in haar opkomen. Het was een gelukzalig gevoel, "en dat valt niet in goede aard bij de factieleden, die denken dat u u goed thuis voelt in uw factie, wat erop moet wijzen dat je niet hunkert naar vroeger. Maar zoals ik al zei, ik voel helemaal niets voor die hele verklaring en ik ben het er ook niet geheel mee eens, maar als factieleider moet ik Factie Boven Bloed trachten te respecteren en men heeft me laten weten dat ik ervoor moest zorgen dat iedereen dat opvolgde. Onder iedereen versta ik ook iedereen. Dus u mag hier van mijn part rondlopen, maar als één van mijn mede-leiders u ziet, denk ik niet dat hij of zij enige waarde aan eerlijkheid zal hechten, want dat zijn de gebruiken hier niet. Het is niet dat u er veel problemen door gaat krijgen vanwege uw functie, wellicht, maar ik waarschuw u alleen maar subtiel te zijn zodat mijn collega's u niet hoeven op te merken."


Nikita
Nikita
Leider Dauntless

Aantal berichten : 128

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Erudite
Gekozen factie: Dauntless
Partner: There's no way love can take a place in my heart. Not with you in my life.

Terug naar boven Ga naar beneden

The best thing about memories, is making them ||Nikita Empty Re: The best thing about memories, is making them ||Nikita

Bericht van Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Terug naar boven

- Soortgelijke onderwerpen

 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum