The rush of aptitudes ||Persoonlijkheidstest Brea

Brea

Ze zag er kalm uit wanneer ze het terrein van de school opliep. Ze stopte daar even en bekeek het gebouw met haar helder blauwe ogen. Wanneer een groepje van Dauntless achter haar hoorde aankomen rennen draaide ze haar schouders om ze te kunnen zien aankomen. Ze volgde hun met haar blik tot ze bij het gebouw aangekomen waren. Ze begon nu weer te lopen en in haar eentje wandelde ze het schoolgebouw binnen. Ze trok even het blauwe rokje van het jurkje naar beneden omdat deze een beetje omhoog kroop. Ze hoopte ergens heel erg dat de test haar zou vertellen dat ze niet bij Erudite hoorde want ze had nooit het gevoel gehad dat ze er thuishoorde. Ze liep kalm door de hal heen en voelde andere mensen haar nakijken omdat ze een blauw strak jurkje aanhad en deze al aangaf dat ze bij Erudite hoorde. Ze slikte even en liep door tot ze wat bekende gezichten zag. Soms voelde ze zich zo ongemakkelijk in dat blauwe strakke jurkje, ze hoopte dan ook dat ze het ook niet meer hoefde te dragen na de kiesceremonie als ze een andere factie zal kiezen want ze had in zichzelf al besloten dat ze niet naar Erudite wilde. De schoolbel ging en dat was het teken dat de eerste aspiranten zo naar binnen mochten. Ze keek even kort het meisje aan die naast haar stond en die ze kende omdat dit meisje ook geboren was bij Erudite. "Brea Laplune?" Hoorde ze nu iemand roepen door de hal waarbij ze meteen haar hoofd omdraaide. Allemaal ogen waren op haar gericht wat maakte dat ze zich weer ongemakkelijk voelde. "Jouw beart," Zei ze nog kalm erachteraan en Brea stond op om naar haar toe te lopen. Ze knikte naar haar voordat ze de kamer inliep. Haar ogen vielen al snel op de spiegels en hierbij vroeg ze zich af waarom er hier zoveel spiegels stonden. Ze schudde kort met haar hoofd en liep door naar de stoel. Zenuwen begonnen nu wel door haar lichaam geen te gieren maar ze kon ze nog redelijk in bedwang houden. Ze hoopte gewoon heel erg dat de test iets anders zou gaan zeggen dan Erudite. Misschien wel Candor, daar zag ze zichzelf al liever rondlopen. Het zou dan nog wel even moeilijk worden om liegen af te leren maar dat had ze er wel voor over om niet meer in haar oude factie terecht te komen. Ze ging in de stoel zitten en keek de vrouw aan die de test bij haar zou gaan afnemen. "Hey," Zei ze nu vriendelijk en redelijk kalm tegen haar.

Brea

De deur werd achter haar gesloten waarbij ze haar hoofd kort omdraaide, en nog niet eens helemaal naar de deur, ze hoefde haar schouders niet mee te draaien. De vrouw die bij haar de persoonlijkheidstest zou gaan afnemen glimlachte naar haar waarbij Brea ook kort haar mondhoeken optrok naar een kleine glimlach. "Hallo, Brea. Mijn naam is Valerie, leidster van Candor, en ik ga vandaag je persoonlijkheidstest afnemen. In feite, laten we maar meteen beginnen." Sprak de vrouw met donker haar terwijl ze haar lachend aankeek. Ze gaf haar een raar glaasje met een vloeistof erin en licht verbaast keek Brea ernaar waarnaar ze haar blik weer liet rusten op Valerie. "Wanneer je dit drinkt, zul je in een simulatie raken. Deze legt je allerlei situaties voor, en aan de hand van hoe je daarop reageert, zal ik je score opmaken en dus je factie bepalen. Het is van belang dat je reageert zoals je in het echt zou doen." Sprak zij kalm waarnaar Brea knikte. Hiernaar knikte Valerie ook weer als teken dat ze het serum moest drinken. Ze legde het rare glas aan haar lippen en goot het serum naar binnen. Kort trok ze een zuur gezicht van de smaak die niet echt lekker was waarnaar ze haar hoofd tegen de stoel aanlegde. Zenuwen gierden door haar lichaam heen en ze sloot even haar ogen. Wanneer ze die weer open deed was Valerie ineens weg. Verward keek ze op zich heen en de hele kamer bestond ineens uit spiegels. Ze stond op van haar stoel en bekeek zichzelf in de spiegel met nog steeds een verward gezicht. Ze draaide zichzelf om en zag nu een mes en een stuk kaas liggen. Gelukkig kwam de gedachte snel in haar op dat ze waarschijnlijk moest kiezen waarbij ze snel naar het mes greep want wat zou ze moeten met een stuk kaas? Ze hield deze stevig vast terwijl ze alert in het rond bleef kijken. Wanneer er een grote hond opdook die een kind zou gaan aanvallen kwam Brea wel heel snel in actie. Zonder er over na te hebben gedacht kwam ze op de hond af en sprong ze hier bovenop met het mes in haar hand. Al snel veranderde het beeld ineens. Ze stond in een bus? Nogmaals keek ze verward om zich heen terwijl ze haar evenwicht zocht in de bus. Ze keek goed om zich heen en het viel haar op dat er een hele angstige man in de bus zat. Ze keek even kort nog een keer om haar heen waarnaar ze richting te man ging door de bus heen. Deze man keek haar met angstige ogen aan en Brea wilde weten wat er aan de hand was met deze man. "You're okey?" Vroeg ze met een frons aan de man die ineens een krant liet zien aan haar. Hij tikte een paar keer met zijn trillende vinger op een foto van een man. "Do you know him?" Vroeg hij aan haar met grote schaal ogen. Brea bekeek de man even goed waarnaar ze haar schouders optrok. "Niet dat ik weet," Zei ze nu tegen de man. Ze wilde hem nog vragen waarom hij zo bang was voor deze man maar de bus leek een soort noodstop de maken..
Ze schrok op in de stoel en keek even naar haar handen waarnaar ze realiseerde dat ze weer in de stoel zat. Ze keek opzij naar de vrouw met een wat vragende blik. "Welke Factie?" Vroeg ze wat flug aan de vrouw waarbij het duidelijk te zien was in haar gezicht dat het graag wilde weten en ergens op hoopte, ja ze hoopte niet bij Erudite te horen. Al zou dat wel haar uitslag worden, ze was vrij om te kiezen wat ze wilde en dan zou ze waarschijnlijk ook wat anders kiezen. Wat wist ze dan nog niet, Candor waarschijnlijk, dacht ze...

(Vind het nogal flut :c maar wilde graag posten voordat ik morgen naar Vlieland ga)

Brea

De vrouw genaamd Valerie pakte het kladblok en draaide zich naar haar toe. Brea richtte snel haar gezicht op het stuk papier en wachtte tot Valerie het kladblokje afscheurde om het aan haar te geven. Ze pakte het kladblok aan en liet haar ogen zoekend over het papier heel gaan, zoekend naar de uitslag. Dikke streep door Amity, had ze ergens wel verwacht als ze nog nadacht over hoe ze had gereageerd op de hond. Een hond aanvallen was niet echt iets wat iemand uit Amity had gedaan. Ze had er ook niet over nagedacht wanneer ze er stond, het aanvallen van de hond was iets dat ze automatisch had gedaan. Ze wilde snel zijn en afleiden was misschien niet snel genoeg om het meisje te redden, misschien had de hond niet eens gereageerd. Aanvallen bood haar meer zekerheid, dit ging misschien in een flits door haar heen al wist ze dat ook niet zeker meer. Door Erudite was een een streep te zien en dit maakte dat ze moest glimlachen, gelukkig niet haar oude factie waar ze eigenlijk helemaal niet heen wilde gaan. Door Candor en Abnegation stond ook een streep en dat betekende dat Dauntless de overblijvende factie was en daar stond ook geen streep doorheen. De verbazing was van haar gezicht te lezen samen met een vrolijkheid. "Gefeliciteerd Brea," Had Valerie grijnzend tegen haar gezegd en Brea keek haar nu ook glimlachend aan met nog steeds een tikje verbaastheid in haar ogen. Dauntless, ze had altijd de leden van Dauntless indrukwekkend gevonden, de manier waarop ze door de stad heen renden en ze overal lol in leken te hebben. Ze wist wel dat het niet makkelijk zou worden voor haar en dat ze nog veel zou moeten leren op vechtgebied. Nee, makkelijk zou het niet zijn maar als haar test haar vertelde dat ze er thuis hoorde wilde ze ook weten waarom. Lef ontbrak niet aan haar en dat was waarschijnlijk ook wel hetgene zijn geweest waarom de test haar vertelde dat ze bij Dauntless hoorde. "Bedankt," Zei ze tegen Valerie met een knikje terwijl ze opstond uit de stoel. Ze gaf het kladblaatje weer aan haar. "Weet je zeker dat dit mijn uitslag is?" Vroeg ze nu waarbij het in haar gezicht was af te lezen dat ze het leuk vond dat het Dauntless was. Tuurlijk zou het wel juist zijn maar ze wilde het helemaal zeker weten voordat ze voor Dauntless zou gaan kiezen, iets wat ze eigenlijk al van plan was om te doen...

(wat kort)