Smiling hurts my face [o p e n]

2 plaatsers

Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Eden do 12 jun 2014 - 17:32

Amity. Lovelydovely. Altijd en overal maar lachen, verschrikkelijk leek het haar. Daar moest je op een gegeven moment toch spierpijn van krijgen in je kaken? Meestal ontweek ze de amity types op haar school, maar bij groepsprojecten kwam ze toch altijd terecht bij een goedzak die haar wel op wilde nemen in hun groepje. Dat was het nadeel van een gebrek aan vrienden blijkbaar.
Ook nu was Eden opgescheept met drie vrolijke snuiters, waarmee ze een verslag zou moeten maken over het saaiste onderwerp ooit. Namelijk de grootte van kuddes bij die godsverzeken Amity. Wat betekende dat ze erheen moest. Eden's cijfers waren vrij miserabel, waardoor ze niet bepaald een keuze had. En daar was ze dan. Na een lange schooldag was Eden al uren bezig met tellen. Tellen was het enige wat ze kon, de rest deed het schrijfwerk. Dat was het enige lichtpuntje in de duisternis: ze hoefde zich niet door een berg schrijfwerk heen te worstelen, wat uiteindelijk vol spelfouten zou staan. ''30 koeien, 5 kalfjes, ongeveer 40 vierkante meter.'' rapporteerde ze. Nou, dat was het laatste veld.

Ze werd naar het hoofdgebouw van de Amity gebracht, waar haar klasgenoten haar met een heleboel blije opmerkingen en bedankjes achterlieten. '"Ja, doeiiii.'' sprak ze met een geforceerde lach. Toen Eden zich omdraaide om naar een bankje in de hoek te lopen keek ze echter recht in iemands gezicht. Haar eerste instinct was diegene vol in de maagstreek te slaan, maar dat wist ze tegen te houden. Haar tweede instinct was een stapje achteruit. ''S-sorry, ik..''
Eden
Eden

Aantal berichten : 50

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Dauntless
Gekozen factie: nvt
Partner: Love is lame

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Evangeline di 17 jun 2014 - 6:14

Overal in het hoofdkwartier waren rood en geel geklede mensen bezig om het er zo feestelijk en vrolijk mogelijk uit te laten zien. Evangeline kon een glimlach niet verhelpen. Hoewel het vreselijk verstikkend zou worden met alle Amity's in één ruimte, waren verjaardagen van hogere rangen altijd leuk om mee te maken; zeker als het om de leider ging, wat nu het geval was. Vanavond waren er verschillende feesten georganiseerd en alle leerlingen waren wat eerder van school vrij dan normaal. Opgelucht slaakte ze een zicht toen ze zich door de hoofdgang had weten te worstelen -al die mensen namen haar nu al haar zuurstof weg.

Lichtelijk buiten adem snoof ze enkele minuten later de frisse buitenlucht van Amity op. Haar hoofd draaide zich uit macht der gewoonte naar rechts, waar de vlinderstruiken stonden, zoals ze die van kinds af aan gedoopt had. Het was een plek waardoor ze in staat was de meest moeilijke beslissingen te nemen, een plek waar ze goed na zou kunnen denken. Op een moment als dit kwam dat erg goed van pas, met de naderende Kiesceremonie. Ze beet op haar lip en klapte het klokje dat om haar nek hing open. Het vertelde haar dat ze nog een half uur had totdat iedereen naar binnen moest en het grote feest los zou barsten. Dat moest genoeg zijn.
Met haastige passen die haar niet zouden uitputten bewoog ze zich voort naar de bloementuin. Plotseling verscheen er een vreemde verandering in haar blikveld, waardoor ze acuut stopte. Op het nippertje, want ze was bijna tegen iemand aangebotst. Het meisje deed een stap achteruit, en Evangeline's blik dwaalde direct naar beneden om haar in zich op te nemen. Ze kwam haar bekend voor, dat wel, maar haar naam zo ze zich niet meer voor de geest kunnen halen. Waarschijnlijk omdat de Dauntless uit haar schooljaar wel de laatste personen waren waar het vriendelijk tegen doen gemakkelijk ging. "S-sorry, ik..." het kwam niet dicht in de buurt van een verontschuldiging, zelfs voor Dauntless niet. Die woorden slikte ze in, en ze deed wat haar factie van haar zou verwachten. "Het geeft niet," onderbrak ze haar. "Het spijt me, ik keek niet uit waar ik heenging." Hoewel haar gedachten alweer afdwaalde in het voortzetten van haar weg om de prachtige vlinders rond te zien fladderen, richtte ze met moeite haar blik op het meisje en zei glimlachend; "Fijne Leider Dag, trouwens." Ze realiseerde zich niet eens hoe stom dat was om te zeggen tegen iemand die niet eens geïnteresseerd was in haar factie.
[Haha, flut. Ik ga een poging doen haar dronken te voeren :3]
Evangeline
Evangeline
Admin

Aantal berichten : 313

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Amity
Gekozen factie: X
Partner: Love is like a butterfly; it goes where it pleases, and it pleases where it goes

https://divergentrpg.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Eden di 24 jun 2014 - 20:59

Blondie stond haar aan te staren en dat beviel Eden niet. Ze hield er niet van als mensen naar haar keken. Al helemaal niet als het mensen waren van andere facties. En de Amity? Die waren het ergste. Achterbaks stelletje, altijd maar lachen, altijd maar gemaakt lief doen. Eden wist honderd procent zeker dat ze achter haar rug om heel anders over haar dachten. Niemand mocht haar, zo ver was ze al wel gekomen, maar doe dan ook niet alsof. Ze had een hekel aan fake en Amity was voor haar fake. Omdat zij zelf onbekend was met die constante vrolijkheid en zich ergerde aan de plastic glimlach 24/7. Ze verontschuldigde zich, maar ver kwam ze niet.

"Het geeft niet," Tuurlijk. Zelfs als je expres iets van een Amity lid kapot maakte zeiden ze nog dat het ok was. Je deed het immers niet expres of moest gewóón even je woede kwijt kunnen. Slap gedoe. Eden had meermaals geprobeerd één van haar Engels docenten kwaad te krijgen, een Amity, maar dat lukte maar niet. Al schreef ze op een toets een heel betoog over hoe slecht en vervelend de docente was.. Het was onmogelijk. Moeilijk te geloven zeker? Maar haar feedback op het rage stuk was geweest dat Eden een goed cijfer kreeg omdat ze geprobeerd had Engels te schrijven, ondanks de spelfouten die de dyslect gemaakt had, én dat de Amity trut op haar 'verbeterpunten' ging letten. Ugh. Soms was het gewoon zo veel beter als iemand even lekker kwaad werd en je daarna weer normaal tegen elkaar kon doen.

"Fijne Leider Dag, trouwens." Leiderdag? Een onderdrukte lach van ongeloof en spot vormde zich. ''Leiderdag? Léiderdag? Wat vieren we? Zijn verjaardag?'' Ze had geen flauw idee wie de leider van de Amity was, maar het interesseerde haar ook niet. En als deze dag een feestje was omdat een of andere sul het voor elkaar had gekregen om geboren te worden werd het haar al helemaal te mal. ''Nee, joh, gezellig. Gefeliciteerd ermee, meid. Waar is de cake?'' Alsof het niet nog nepper en onoprechter kon grijnsde Eden als een boer met kiespijn. Maar serieus, een stukje taart zou ze niet afslaan.
Eden
Eden

Aantal berichten : 50

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Dauntless
Gekozen factie: nvt
Partner: Love is lame

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Evangeline vr 27 jun 2014 - 16:07

Het meisje mompelde ook een verontschuldiging, maar erg overtuigend klonk het niet. Evangeline slikte haar vooroordelen over het feit dat ze Dauntless was in, en schoof de schuld op zichzelf af. Ze wilde alweer weglopen, totdat ze zich realiseerde dat ze het arme meisje nog geen fijne Leiderdag gewenst had. Blijkbaar was dat niet de juiste keuze. ,,Leiderdag? Léiderdag? Wat vieren we? Zijn verjaardag?'' Weifelend bekeek ze het tierende meisje en wachtte tot ze klaar was. Vervolgens verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze hield haar hoofd schuin en zei; ,,Dat is precies wat we vieren, ja.'' Hoewel het haar moeite kostte, was ze redelijk tevreden over haar vriendelijke toon. De zwartgeklede indringster moest even over haar woorden nadenken voordat ze zei: ,,Nee, joh, gezellig. Gefeliciteerd ermee, meid. Waar is de cake?'' en voegde er de meest onoprechte glimlach aan toe die Evangeline ooit gezien had.  Natuurlijk wist ze dat het sarcastisch was, maar het was een bleef een vraag en het was niet meer dan beleefd en bovenal aardig om die te beantwoorden gezien ze het antwoord wist. ,,In het hoofdgebouw,'' wees ze naar achteren. ,,Heb je geen zin om mee te gaan?'' Het was niets meer dan een beleef aanbod, waarvan ze vurig hoopte dat ze het niet waar hoefde te maken. Daarbij zou het nogal ongemakkelijke situaties kunnen opleveren, dat zwart tussen al die kleur. Maar goed, wie weet kon ze het meisje op andere gedachten brengen wat betrof dat de taart die er in Dauntless geserveerd werd beter zou zijn dan die in Amity.
Evangeline
Evangeline
Admin

Aantal berichten : 313

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Amity
Gekozen factie: X
Partner: Love is like a butterfly; it goes where it pleases, and it pleases where it goes

https://divergentrpg.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Eden za 12 jul 2014 - 21:10

,,Dat is precies wat we vieren, ja.'' Urgh, you got to be kidding me.. Ze had al weinig hoop voor de Amity, maar door dit blonde wichtje werd het allemaal nog een tikkeltje erger. De leiderdag. Whoopdiedoe. Gefeliciteerd hoor. Met de verjaardag van een of andere lapzwans die je nog nooit gezien hebt. Hij is een aantal jaren geleden geboren, precies op deze datum. Knap hé? Laten we het vieren. Het kleine schampere lachje dat ze uitstootte vertelde precies wat ze ervan vond, maar Eden verzette zich. Ze zou die blonde trut eens een lesje leren. Van haar kwam je niet zomaar af.
Daarom vroeg ze waar de taart was, want dat hoorde natuurlijk bij een verjaardagsfeestje. Dacht ze dan. Eden en haar familie vierden geen geboortedagen. Het was onzin. Maar taart daarentegen, dat was een luxe die Eden wel kon waarderen. Door haar vele trainen en beweging hoefde ze zich niet druk te maken om haar gewicht. Gelukkig maar, ze had al genoeg gezeur aan haar kop.

De cake was in het hoofdgebouw. Ja goh, alsof zij alle gebouwen van de Amity uit zijn hoofd kende. Maar toen het meisje haar het voorstel deed om samen te gaan grijnsde ze. Dat klonk als een uitdaging. En dat kon ze natuurlijk niet uit de weg gaan. ‘Haha, graag, ja. Ik ben Eden trouwens.’Ze was nog steeds niet geheel oprecht in haar toon, ze had er duidelijk plezier in om met de lieve meid tegenover haar te kloten. Maar als je dat gedeelte wegdacht leek ze bijna vriendelijk. Psh, vriendelijk, zij? Just gimme cake. Ze had niets anders nodig.
Eden
Eden

Aantal berichten : 50

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Dauntless
Gekozen factie: nvt
Partner: Love is lame

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Evangeline di 15 jul 2014 - 14:49

Hoewel het meisje steeds een schamper lachje had gedragen, verscheen er een grote grijns toen Evangeline haar had uitgenodigd om mee te gaan naar het hoofdgebouw om taart te eten. ,,Haha, graag ja,'' lachte ze. Het was erg vreemd, om een Dauntless die woorden uit te horen spreken, gevolgd door een oprechte lach. Ze fronste even, maar dat spoelde de glimlach nog altijd niet van haar gezicht. ,,Ik ben Eden, trouwens,'' stelde het meisje zich voor. Zo gemakkelijk als in een reflex stelde ook zij zich voor. ,,Prettig je te ontmoeten, Eden. Mijn naam is Evangeline.'' Haar glimlach werd breder en ze zakte lichtjes en elegant door haar knieën, omdat ze wist dat ze te maken had met iemand die haar vierkant uit zou lachen als ze haar hand naar haar uit zou steken. Achter haar glimlach was ze heus niet dom. Ze wist heel goed dat Eden, als Dauntless in hart en nieren, nooit voor haar lol taart mee zou gaan eten met een Amity. Ze was echt niet te naïef om dat in te zien. Toch wist ze niet zeker hoelang ze nog in deze factie rond zou lopen, en leek het haar eerlijk zo lang aan Amity getrouw te blijven. Dat voelde rechtvaardig en juist. Zelfs als ze daardoor niet naar de vlinderstruiken zou kunnen gaan om na te denken over de naderende Kiesceremonie. Dat was de reden dat ze niet afweek van haar glimlach, en beleefd haar eigen gemaakte voorstel aanging. ,,Het Hoofdgebouw is die kant op,'' wees ze over haar rechterschouder. ,,Kom je mee?'' Voordat Eden haar vraag had kunnen beantwoorden, draaide ze zich om, om het veld waar een aantal koeien en kalfjes stond te grazen links te laten liggen en naar het Hoofdgebouw te lopen. Ze deed haar best dit met redelijke pas te doen, maar kreeg het al benauwd als ze dacht aan de goede conditie die Eden zou hebben opgebouwd in Dauntless.

Evangeline
Evangeline
Admin

Aantal berichten : 313

Paspoort
Oorspronkelijke factie: Amity
Gekozen factie: X
Partner: Love is like a butterfly; it goes where it pleases, and it pleases where it goes

https://divergentrpg.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

Smiling hurts my face [o p e n] Empty Re: Smiling hurts my face [o p e n]

Bericht van Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Terug naar boven

- Soortgelijke onderwerpen

 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum